رویشگاه طبیعی دره ارغوان طرقبه در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شد
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۸۰۴۸۴
به گزارش خبرآنلاین، سیدجواد موسوی با اعلام این خبر افزود: این اثر ثبت شده در فهرست آثار طبیعی ملی ایران در شهرستان بینالود(طرقبه شاندیز)، جاده طرقدر به سمت روستای کلاته آهن قرار دارد.
او در توصیف این اثر اظهار نمود: در این دره علاوه بر درختان ارغوان، چند چشمه بر زیبایی این منطقه گردشگری افزوده است، علاوه بر این اهالی این منطقه از شاخه‌های درختچه های ارغوان که از انعطاف خاصی برخوردارند، سبدهای ویژه‌ای می‌بافند که صنایع دستی این منطقه بوده و به آن سبد بافی یا ارغوان بافی گفته می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
موسوی اظهار کرد: تاریخ گلدهی درخت های ارغوان در شهر طرقبه، بسته به میزان گرمی هوا، از اوایل تا اواسط فروردین متفاوت است.
او تصریح کرد: درخت ارغوان بومی مناطق شرق مدیترانه است و بیشتر به صورت درختچه می‌روید، این درخت شکوفه‌های بنفش و برگ‌های قلبی شکل دارد. درختچه ارغوان عموما ارتفاعی بین ۳ تا 6 متر دارد و اغلب، برگ‌ها پس از رویش کامل گل‌ها ظاهر می‌شوند، گل های ارغوان را تقریبا در تمامی قسمت‌ها حتی تنه درخت می‌توان دید. این درختچه برای رشد نیاز به آفتاب دارد و در مقابل سرما نسبتا مقاوم است.
محمود طغرایی مدیر ثبت میراث تاریخی و طبیعی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی با اشاره به سیمای ظاهری دره ارغوان گفت:از خصوصیات بارز دره ارغوان، تمیزی چشمگیر و قابل توجه دره است، خوشبختانه در سال‌های اخیر با اقدام دسته جمعی یک گروه فعال محیط زیست، زباله‌های درون دره و دشت پاکسازی شده و پس از آن با همکاری گردشگران و افراد مربوطه، پاکیزگی دشت حفظ و تعدادی سطل زباله نیز بر روی دامنه های کوه تعبیه شده است.
طغرایی یادآور شد: حفاظت از منظر این دره زیبا و درختچه های ارغوان، جلوگیری از دخل و تصرفات غیر قانونی و اهتمام به تبدیل این عرصه به پهنه گردشگری عمومی و تفرجی از اهداف ثبت آن در فهرست میراث طبیعی کشور است.
مدیر ثبت میراث تاریخی و طبیعی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی در مورد نحوه دسترسی به این دره طبیعی زیبا افزود: برای رسیدن به ارغوان دره باید بعد از گذشت از طرقبه به سمت منطقه طرقدر رفت و سپس جاده دهبار را ادامه داد، بعد از گذشت پنج کیلومتر از طرقدر به دوراهی دهبار-کلاته آهن می رسیم که به سمت چپ یعنی کلاته آهن می رویم. با ادامه جاده در سراشیبی به ته دره میرسیم که روبرو مجدد مسیر سربالایی می شود. همین مکان ابتدای دره ارغوان هست که بالای دره در انتها به "تخته شاه" میرسیم و پایین دره به "پنج دره" یا در زبان محلی به "پینجه در" منتهی می شود. مسیر تا ابتدای دره آسفالت و از آن به بعد (مسیر دره) خاکی می باشد که حدود پانزده دقیقه بعد به انتهای دره ارغوان میرسیم و ابتدای مسیر پیاده روی است. از این جا به بعد مسیر مال رو بوده و باید از آب رودخانه گذشت در بعضی نقاط، بعد از حدود نیم ساعت به منطقه ای می رسیم که دره کمی بازتر شده و سرتاسر از چمن پوشیده شده است، از خود شهر طرقبه تا ابتدای دره حدود نیم ساعت رانندگی زمان نیاز است.
کد خبر 1594347منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی استان خراسان رضوی مشهد دره ارغوان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۸۰۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینجا میوه های لاکچری تولید می کنند | از بلوبری تا پاپایا در فیلستان پیدا می شود
همشهری آنلاین، رابعه تیموری:آنها در گلخانه‌ها میوه‌هایی را پرورش می‌دهند که باید خوش برو روتر و دلبرانه‌تر از میوه‌های کشت طبیعی روی پیشخوان میوه فروشی‌ها عرض اندام کنند. این میوه‌های طناز و حساس به سادگی پرورش پیدا نمی‌کنند و تولید آنها دم و دستگاه و ماجرایی دارد. روستای فیلستان قطب و مرکز تولید محصولات گلخانهای کشور است و بسیاری از اهالی آن پرستار و پرورش‌دهنده میوه‌های گلخانهای هستند:
از همان ابتدای روستا سازه‌های پلاستیکی-پلیمری گلخانه‌ها ردیف شده‌اند و سقف‌های فایبرگلاس و پلی اتیلنی آنها زیر نور ملایم خورشید برق می‌زند. وسط روستا دیگر از خانه و بافت مسکونی خبری نیست و گلخانه‌ها راسته جنوبی روستا را قبضه کرده‌اند، اما تعداد گلخانه دارانی مانند ابوالفضل طالبی که در کنار پرورش گل و گیاه به کاشت میوه پرداخته‌اند انگشت‌شمار است. سالن تولید بلوبری در انتهای گلخانه چند منظوره او قرارگرفته است. بلوبری‌های دوساله از چهارساله‌ها جدا شده‌اند و هر یک گلخانهای مخصوص دارند. دستگاه اصلی کنترل گرمایش و سرمایش گلخانه‌ها در راهروی بین آنها قرارگرفته و درختچه‌ها و گل و گیاهانی که بی‌عشوه‌تر و مقاوم‌تر از بلوبری رشد می‌کنند در این راهرو قرارگرفته‌اند. درختچه‌های بلوبری کنار هم قرارگرفته‌اند و هم‌اندازه بودن قد و قامتشان گلخانه را به باغی سرسبز و کرت‌بندی شده شبیه کرده است، اما ریشه هر یک در کیسه‌های گلدان مانند جداگانه‌ای فرو رفته‌اند و خاک و خورد و خوراک آنها از هم سوا است.
باغبانی مادرانه
نم و رطوبتی که فضای وسیع گلخانه‌ها را پر کرده، نفس کشیدن را دشوار می‌کند، اما حسین به‌کارکردن در این فضا عادت دارد و هر روز ساعت‌ها در این هوا و لابه لای درختچه‌های بلوبری می‌چرخد. البته بسیاری از اوقات کارش به ناز و نوازش و سرکشی بلوبری‌های تازه رس بنفش رنگ ختم می‌شود و تا وقتی دستگاه‌های کنترل کیفیت گلخانه هشداری ندهند، درختچه‌ها به‌تر و خشک شدن و زیر و رو کردن خاک و کودشان نیازی ندارند. اما حسین همیشه باید مراقب باشد که رفت‌وآمد آدم‌ها به گلخانه طبع حساس بلوبری‌ها را که بدون سموم صنعتی پرورش پیدا می‌کنند، آزار ندهد و دچار آفت نشوند. زهکشی و کوددهی درختچه‌ها را در اوایل رشد درختچه‌ها انجام داده‌اند و او حالا بیش از آن که با ابزار باغبانی و کشاورزی دمخور باشد، با دستگاه‌هایی سروکار دارد که اگر عقربه‌های بی‌حس و احساس آنها یک لحظه بی‌حساب و کتاب بچرخند و در تخمین رطوبت و گرمایش و سرمایش گلخانه‌ها خطا کنند، همه بار گلخانه با هم و یکباره از بین می‌روند.
میوه چینی تابستانه
طالبی و حسین سادات پیش‌ازاین به پرورش فرآورده‌های گوشتی و شغل مرغداری مشغول بودند، اما طعم خوش و قیمت بالای میوه‌های گلخانهای هوس راه اندازی گلخانه تولید میوه را به سرشان انداخته است. در میان میوه‌ها هم بلوبری را که جزء لاکچری‌ترین‌ها است انتخاب کرده‌اند تا شاید بتوانند با پایین آوردن هزینه تولید این میوه غریبه با خاک قاره کهن، طعم خوش آن را به مردم گوشه کنار کشور بچشانند. وقتی فصل میوه چینی بلوبری‌ها می‌رسد، دیگر رفت‌وآمد آدم‌ها در کنارشان تهدید و خطر محسوب نمی‌شود و میوه چینان فصلی که در تابستان فیلستان را قرق می‌کنند، به کمک طالبی و همکاران انگشت‌شمارش می‌آیند. برای آنها میوه چینی از این درختچه‌های نازپرورده با چیدن میوه‌های درختان باد و بوران دیده تفاوت چندانی ندارد و به همان سرعت و شتابی که شاخه‌های پرمیوه درختان باغ را سبک می‌کنند، بار این درختچه‌ها را هم می‌تکانند.
کلکسیون میوه‌های گلخانهای
سلیقه مشکل پسند اهالی فیلستان سبب شده در گلخانه‌های این‌روستا فقط میوه‌های باب طبع و لب و دندان لاکچری خوران پرورش پیدا کند و در گلخانه‌های مرکز روستا فقط میوه‌هایی مانند پاپایا، انواع گونه‌های موز و قهوه کاشت می‌شود. باغبانان درخت‌های تنومند و بلندبالای موز و درختچه‌های زیبا و خوش آب و رنگ قهوه، کارگران باتجربه و مهندسان درسخوانده‌ای هستند که با هر کف دست خاک و کودی که به پای‌شان می‌ریزند، به ادا و اطوار آنها چشم می‌دوزند تا هیچ یک از راز و رمزهای افزایش کیفیت و پر برگ‌وبارشدن این میوه‌های پرناز و کرشمه از چشم آنها دور نماند. حتی در مرحله برداشت هم میوه چینان زیادی اقبال پا گذاشتن به این گلخانه‌های پرراز و رمز را پیدا نمی‌کنند، ولی تعدادی از این درختچه‌ها در بازارچه مجاور گلخانه‌ها کاشته شده‌اند تا پیش از آن که این میوه‌های گرانقیمت راهی میوه فروشی‌های خاص بالای شهر شوند، اهالی و بازدیدکنندگان روستا به‌اندازه وسع جیبشان طعم آنها را بچشند. در این بازارچه که آسمان مه‌آلود و درختان فراوانش حس و حال قدم زدن در جنگل‌های پردار و درخت آمریکای جنوبی را به مشتریان منتقل می‌کند، علی و چند باغبان جوان دیگر مسئول نگهداری و آبیاری درختان و گل و گیاهان بازارچه هستند. علی می‌گوید: «کار در گلخانه‌ها آسان‌تر از زمین کشاورزی است، ولی محصولات گلخانهای زود آسیب می‌بینند و تا مرحله برداشت باید تمام هوش و حواس باغبان جمع باشد تا کیفیت میوه‌ها و گیاهان حفظ شود.»
اینجا فیلستان است
قدمتش به دوران هخامنشیان می‌رسد و تپه تریاق قلعه که در می‌دانگاهی اش قرارگرفته، یادگار آن دوران است. آن زمان در خاک حاصلخیزش انواع و اقسام میوه و صیفی‌جات پرورش پیدا می‌کرد، اما تعداد مزارع پنبه کاری اش به باغ‌های گل و میوه اش می‌چربید و رونق پرورش کرم ابریشم سبب شده بود به «پیله ستان» شهرت پیدا کند. هنوز درخت‌های تنومند توت که خوراک کرم‌های ابریشم بودند، در گوشه کنار روستا پرسایه و پابرجا هستند، اما دیگر از پرورش پیله کرم ابریشم خبری نیست و وجود ۵٠ گلخانه انفرادی و ۳ شهرک گلخانهای در وسعت هفتصد و ۵٠ هکتاری فیلستان، سبب شده این‌روستا به «قطب گلخانهای کشور» شهرت پیدا کند. از تغییر شغل و پیشه مردم فیلستان زمان زیادی نمی‌گذرد و قدمت قدیمی‌ترین گلخانه روستا به یک سده نمی‌رسد. برکت محصول این گلخانه که ٨٠ سال پیش، توسط یکی از ملاکان و اربابان روستا ساخته شده، سایر پنبه‌کاران و پرورش‌دهندگان کرم ابریشم را نیز به راه اندازی گلخانه‌های وسیع چند هکتاری تشویق کرده تا پس از چند دهه عنوان پرطمطراق «قطب گلخانه‌های کشور» نصیب این‌روستای زنده و پرجنب و جوش شود و نام آن از پیله ستان به فیلستان تغییر کند.
محمود کرمانشاهی، دهیار فیلستان، که چند نسل آبا و اجدادش در این‌روستا زندگی کرده‌اند، درباره زادگاهش می‌گوید: ««رونق کشت و کار گلخانهای در فیلستان باعث شده نرخ بیکاری به صفر برسد و بسیاری از جوانان و بانوان تحصیلکرده روستا به این کار و کسب مشغول شوند.» پایین بودن نرخ مهاجرت از دیگر پیامدهای میمون رونق گلخانه داری برای روستای فیلستان بوده و پربرکت بودن این کار و کسب باصفا سبب شده هیاهوی همسایه پرآوازه این قطعه زمین زرخیز چسبیده به پایتخت، برای جوانان فیلستانی جذابیتی نداشته باشد.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند